Unseen 2018

Na mijn observaties van voorgaande edities van Unseen laat ik het bij een nog korter verslag. Ik ga naar deze manifestatie vanwege de fotografie, maar dat is misschien wel een totaal verkeerd uitgangspunt. De camera wordt naar mijn gevoel meer en meer gebruikt om 'kunst' te maken in brede zin, en steeds minder om te fotograferen. Ik ben een beetje klaar met het veelvuldig voorkomende knip- en plakwerk met gels en acetaat, textiele werkvormen en hout. Verder geldt dat de selectie van het getoonde werk hier bepaald wordt door de economische taxaties van de handelaar: is er markt? Doen mensen hier aankopen omdat ze het werk mooi vinden of omdat ze waardestijging verwachten?

We bezochten Unseen met vier clubgenoten, in duo's. Mijn gesprekspartner en ik hebben aanvankelijk de moeite genomen om per galerie of kunstenaar te beschrijven wat we aantrekkelijk vonden en wat niet, maar dat schoot niet op: tegen koffiepauze hadden we drie 'kamers' gehad. We stopten met het naar voren halen van de positieve punten in wat we zagen, lieten artistieke correctheid varen en haalden steeds vaker onze schouders op. Het tempo kon daardoor flink omhoog.

Sommige gevestigde fotografen waren met een enkel werk aanwezig (nou vooruit, Erwin Olaf met een foto en een video-installatie). Awoiska van der Molen was er met één opname, die ik niet kan laten zien omdat het donkere werk aan alle kanten overstraald werd door spiegelingen. Hoe je dan thuis de aanlichting moet verzorgen...

Andere bekende namen waren wat ruimer vertegenwoordigd, al is er op dit soort evenementen geen ruimte voor overzicht van (al dan niet recent) werk.

Ik laat hieronder de visuele huisvlijt voor wat die is, en haal alleen aansprekende fotografie naar voren.