Cas Oorthuys

Toegegeven: ik was helemaal niet van plan om naar deze expositie te gaan. Omdat ik er met een medefotograaf in de buurt was hebben we deze overzichtstentoonstelling 'Dit Is Cas', van Cas Oorthuys (1908-1975), als het ware meegepikt. Een meevaller.

Ook in mijn fotoboeken-verzameling komen Nederlandse fotografen er bekaaid af, zeker als ze wat verder in de tijd teruggaan. Eva Besnyö wordt nog net getolereerd. Wat je ver haalt is kennelijk lekker(der). Wat fotografen ver weg over de wereld te vertellen hebben is interessanter omdat ze dingen laten zien die ons/mij vreemd zijn. Ik heb het niet over kunstig overwoekerde Vietnamese/Chinese/Cambodjaanse tempels of eerbiedwaardig gegroefde Koreaanse/Taiwanese/Sumatraanse mannetjes maar over de Gewone Dingen die getoond worden in topographics en stadsgezichten.

Oorthuys (of het museum) verraste me omdat hij beelden laat zien die niet van een andere plaats, maar uit een andere tijd komen.

Conclusie

Oorthuys is interessanter dan ik dacht, maar dat komt vooral door de blik die hij biedt in een andere tijd. Mooie zwartwit-fotografie, vooral documentair maar voor een deel ook ontroerend door de herinneringen die zijn foto's oproepen.

Oorthuys is nog te zien tot en met 13 januari 2019.

Reactie

Arno:

Cas Oorthuys. Ik kreeg de indruk van je uitvoerige beschrijving dat je je bijna weer Thuys was. Goed geschreven en informatief. Dank voor de tip om tijd uit te trekken voor een mogelijk bezoek. Met dank.

Kees:

Dank Arno: ik schrijf uytsluytend uytgebreid voor uytgeslapen lezers.